ΤΕΙΧΗ, ΚΠ ΚΑΒΑΦΗΣ

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ,
τείχη μεγάλα κι υψηλά
τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι κι απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι,
τον νούν μου τρώγει αυτή η τύχη.

Διότι πράγματα πολλά
έξω να κάμω είχον

Ά! όταν έκτιζαν τα τείχη
πως να μην προσέξω...
Αλλά δεν άκουσα ποτέ
κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν
από τον κόσμον έξω.

Aπό Ποιήματα 1897-1933, σ. 9 εκδ. Ίκαρος 1966 Α΄έκδοση 1933 © by A. D. Singopoulos